– Sprytnieś to urządziła,nie ma co! zlituj się nad Ojczyzną naszą i nad nami. Chwila, o której sama myśl przerażeniem ściskała duszę, chwila odjazdu, przeszła, minęła bez żadnego prawie uczucia. wyciąga się jak struna. targów o kopiejki, wstrętnych, bo groszowych oszczędnośći. Niech będzie pochwalony! jakby wspomnienie tej nocy, której wieki zapomnieć nie miały. Sześćdziesięciu chłopców wybucha śmiechem i krzykiem. Wkrótce, brnąc pod wiatr w zaspach, zdyszał się i spocił doskonale. — A co, oboźny[3] mój — odezwał się stłumionym głosem przybywający — a co? K o m i s a n t Wszak to siostra! ANTONI Nie znasz mnie. W przypadku przestąpienia pozwalam mieć gardło przerznięte, serce i wnętrzności wyszarpane i do morskiej rzucone przepaści, ciało moje na popiół spalone i po wszystkich częściach świata od wiatru rozproszone. KRESSYDA Ty już mnie nie kochasz! I jeszcze jedno uczucie działa rzeczy wielkie - to ukochanie swej ziemi. Zapalały go też zewnętrzne oznaki czynności i panowania. BRONKA Och, jak ci jestem za to wdzięczna. Jutro do dnia. – zawołał na to Flawiusz, uderzając się ręką w czoło. Ale - czym by nie był - nawet on przeczy założeniu, od którego wyszedłeś. klękałem, ręce składałem przed onymi, gwałtem mnie związali i spuścili na sznurze. Weź do ręki gotówkę, jaśnie panie. Dwie piątki dwa razy w tygodniu powielały i kolportowały "Polskę Ludową".